هفته پیش پیامکی دریافت کردم با این مضمون که همایش اختتامیه دوره خبرنگاری قرار است با حضور و تدریس دکتر علوی(مسئول خبرگزاری بسیج) در مرکز استان برگزار شود.
با وجود اینکه دانشجوی خارج از استان بودم، آخر هفته را به شوق حضور و استفاده از این کارگاه آموزشی به یزد آمدم.
صبح زود امروز(پنج شنبه) به همراه تعدادی دیگر از دوستان، خودمان را از میبد به سالن آمفی تئاتر شهید مطهری واقع در بلوار جانباز یزد رساندیم. مراسم راس ساعت 8صبح پس از قرائت قرآن و پخش سرود ملی، با سخنرانی مسئول خبرگزاری بسیج آغاز شد.
در دعوتنامه پیامکی صحبت از تدریس بود اما متن سخنرانی پر شده بود از مسایل جنجالی و داغ سیاسی. ظاهرا سخنران اصلی این اختتامیه تا به حال جمله ی "هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد" را به گوش نشنیده بود، از همه جا و همه چیز و همه کس سخن به میان آورد الا تدریس در باب خبر و خبرنگاری!
اکثر قریب به اتفاق شرکت کنندگان هم از این وضع معترض به نظر می آمدند؛ این را می شد از دست به گوشی بودن و در گوشی صحبت کردن افراد فهمید؛ همچنین از غرولند و شکوه های شرکت کنندگان موقع خروج از سالن...
از "خطر نقض تعهدها در متن برجام توسط آمریکا" سخن به میان آمد، اما متن دعوت نامه پیامکی که به تدریس تکیه داشت به فراموشی سپرده شد. از یاد برده شد که بر طبق این دعوت نامه افراد شرکت کننده کیلومترها راه را از میبد و اردکان و ابرکوه و بافق و...برای آموزش آمده اند و نه بحث های سیاسی.
سوالی که ذهنم را به شدت درگیر کرد این بود که آیا این خود مصداق بارز ضایع شدن حق الناس نیست؟ چه حقی بالاتر از ذهن و فکر افراد و چه گوهری ارزشمندتر از زمان؟
امید که زین پس برگزارکنندگان چنین برنامه هایی، به ذهن و زمان مردم بهای بیشتری دهند.